Paso doble je dinamičan i teatralan španski ples, čije ime u prevodu znači “dvokorak”, jer se uvek pleše u duplom taktu. Pleše se uz ritmove španske koračnice (muzika koja se pušta tokom borbi za vreme matadorovog ulaska u arenu (paseo) ili tokom prolazaka neposredno pre ubistva (faena)) i poznat je od dvadesetih godina XX veka, a današnja forma je razvijena u Francuskoj, gde su ga u početku plesali baletski umetnici.
Paso doble je ples kroz koji se pokretima prikazuje korida, odnosno borba s bikovima, u kojoj plesač preuzima ulogu toreadora, a plesačica crvenog plašta kojim toreador zavodi bika. Plesač i plesačica se zajedno kreću oko zamišljenog bika izvodeći stilizovane figure sa flameko elementima, i čitav ples podseća na čuvenu borbu u areni. Ovo je ples gde muškarac ima svoju predstavu. On pleše ponosno, uspravnih leđa, zabačenih ramena i uzdignute glave. Njegovi koraci su oštri, progresivni i izvode se po principu peta-stopalo, u obliku marša. Okvir je širi, držanje je čvršće, a, za razliku od većine latino plesova, ima veoma malo, ili čak ni malo pokreta kukovima. Žena igra manje značajnu ulogu – uglavnom simbolizuje njegov plašt. Ona se kreće lepršavo na podijumu, a zajedno sa muškarcem, oko zamišljenog bika. Od plesača kao matadora se očekuje odlučnost i elegancija, a od plesačice svesna udaljenost, karakteristična fleksibilnost i jedna vrsta brzine. Za ovaj ples je potrebna velika koncentracija, strastvenost i neprikosnoveni osećaj za ritam. Koraci se izvode zatezanjem cele mišićne strukture. Na taj način se postiže prepoznatljivo kratko, brzo kretanje i izvođenje kontrolisanih poza. Noga koja je oslonac u plesu je uvek blago savijena. Kulminacija plesa se ogleda u delu gde toreador ubija bika.
Paso doble je koreografski ples, koji se uglavnom pleše na takmičenjima. Kao društveni ples nije bio naročito popularan. Muzika uz koju se pleše je nastala od svojevrsne španske ciganske muzike, koja ima pauze na tačno određenim mestima tokom pesme i time istoj daje dinamiku i napetost. Uvodni deo pesme uz koju se izvodi ovaj ples predstavlja marširajući ritam koji umnogome podseća na famenko ritmove. “España Cani” je najčešće korišćena muzika za izvođenje ovog plesa. Paso doble se uči tek nakon savladavanja jednostavnijih plesova. Današnju formu je dobio u Francuskoj, a među takmičarske plesove je svrstan 1959. godine.
Ovaj ples je, uz flamenko, jedan od nacionalnih simbola Španije i odaje umnogome španski temperament. Ako želite da iskusite špansku koridu, igrajte paso doble uz taktove španske muzike i sigurno ćete bar malo osetiti strast i napetost koju borba s bikovima proizvodi.
Marina Gusev je profesor španskog jezika i hispanskih književnosti koji konstantno pokušava da sagleda život kroz ružičaste naočari kako bi joj lakše pao racionalizam koji je progoni, ne ume da uvija reči u foliju da bi manje bolele, ne voli fragilne ljude i ima Kalimerov sindrom (Nepravda, pa to ti je!). Voli leto, more i sunce, i da je ona “neki Bog” ukinula bi i razglednice sa zimskom idilom.
