Dan koji najavljuje jedan od najradosnijih hrišćanskih praznika, Božić, u religiji i narodu poznat je kao Badnji dan, nakon čega sledi Badnje veče, a sve u susret Božića koji se uvek sa posebnom radošću i svečarskim osećanjima dočekuje u hrišćanskim domovima. Ovaj dan, kao i svi praznici, pun je običaja i verovanja koje treba ispoštovati kako bi se ispunile hrišćanske obaveze. Od kraja do kraja običaji se menjaju, postoje hiljadama godina, pa su u velikoj meri izmenjeni, ali oni koji su očuvani nose velika značenja.
U ranim jutarnjim satima, već nakon svitanja, domaćin kuće sa svojim muškim porodom odlazi u badnjake, kako bi isekli badnjak i doneli ga kući. Badnjak je grana hrasta, koji se još od slovenskih religija smatra svetim drvom. Najstariji muški član odlazi u šumu i seče hrast, tako da padne na Istok, ali pre toga ga pozdravlja rečim “dobro jutro, Badnjače”, zaliva ga vinom i šitom , te ga seče i to sa tri udarca. Badnjak se ne dira golim rukama, već uvek rukavicama. Nakon sečenja, u većini krajeva se na ostali deo hrasta koji je u zemlji stavlja pogača, koju domaćice posebno spremaju za njega. Badnjak se nakon toga odnosi kući i stavlja se pred ulazna vrata doma, sve dok ne padne mrak.
