Dega je dobio nadimak “slikar plesača”. Od 1860. pa nadalje, razvio je fascinaciju plesom, koja je prvobitno otkrivena u Pariskoj operi, gde je proveo mnogo vremena u bekstejdžu. Kao rezultat njegovog interesovanja, njegove slike oslikavale su plesače u privatnim trenucima iza kulisa, kao i tokom njihovih nastupa na pozornici. Osvrnućemo se na ljubavnu priču između umetnika i njegovih muza predstavljajući neka od najlepših umetničkih dela koja je naslikao. Mnoga od njih nalaze se u Muzeju Orsej u Parizu koji sada možete posetiti virtuelno, a ove jeseni muzej će predstaviti dugo očekivanu izložbu “Degas et la danse” u saradnji sa Pariskom operom.
Bio je očaran beskrajnim mogućnostima koje je unutrašnjost operske kuće nudila – mogućnosti da istu scenu vidi iz više neobičnih uglova, sa balkona, partera ili iz vizure orkestra. Voleo je kontraste između svetlosti i senke, iluzije i realnih slika. Strastveno je voleo balet, a u balerinama je pronalazio jedan poseban svet vizuelnog uživanja. Balerine koje nam je na svojim slikama i pastelima Edgar Dega ostavio, među najpopularnijim su slikama 19. veka. One govore o njegovom posebnom stvaralačkom daru jer se na njima skoro fotografski (a voleo je fotografiju i bavio se njom) fokusirao na najsitnije detalje narušavajući klasičnu kompoziciju asimetrijom i radikalnim vizurama.
Dega kao posmatrač
Od 1860. godine pa nadalje, Edgar Dega često je posećivao Parisku operu koju je dobro poznavao, a bio je deo porodice ljubitelja muzike. Kao dete posmatrao je plesače tokom treninga širom otvorenih očiju, uvek sa olovkom i papirom u ruci. Umetnik je plesače radije gledao u intimnim, privatnim trenucima, na primer kada razgovaraju jedni sa drugima, kada su umorni nakon nastupa i počinju da zevaju ili dok su prilagođavali i nameštali kostime pre samog nastupa. Predvorje Palais Garnier bilo je njegovo igralište: tamo je proveo sate i sate posmatrajući plesače i njihove učitelje. Učinio je ovo mesto, koje je često bilo povezano sa sastancima i druženjima, svojom inspiracijom.
