Hanover je glavni grad Donje Saksonije, grad koji je rodbinskim vezama dugo bio vezan za englesku aristokratiju, počevši od princeze Sofije (Sophia of the Palatinate), supruge kralja Ernsta Augusta (Ernest August) kneza-izbornika Svetog Rimskog Carstva 1692. i njihovog sina – engleskog kralja Džordža I (George I), prvog britanskog vladara iz dinastije Hanover.
Hanoverski zamak
Neki od najvećih sinonima za Hanover jesu da se tamo govori najpravilniji nemački jezik, da je IT centar sveta tokom marta, meseca održavanja CeBIT-a, i mesto koje za nedelju dana ugosti onoliko gostiju koliko ima stanovnika. A to je negde oko pola miliona. Jedan je od najudobnijih gradova za život u Nemačkoj. Tako bar njegovi stanovnici kažu, a ni turisti nisu daleko, koji su najviše očarani uređenim sistemom po kome grad funkcioniše, ocena za čistu desetku.
Pola miliona stanovnika, ali smeštenih na prilično velikom području, gde zgrade uglavnom imaju po nekoliko spratova, a površine pod parkovima, jezerima i šumama ravnopravno se nose sa urbanim delovima. Sa aerodroma se regionalnim vozom stiže do centralne železničke stanice (Hauptbanhof), stanice koja je istovremeno i glavno gradsko saobraćajno čvorište, zajedno sa stanicom Kröpke, udaljenom par stotina metara i povezanom šarenim i živopisnim pasažem sa centralnom stanicom – čvorištem za sve ostale gradske linije hanoverskog lakog metroa.
Železnička stanica Hauptbanhof
Turisti se izlivaju poput reke sa ove stanice preko velikog trga kojim dominira spomenik Ernstu Augustu na konju. Tako da postoji još jedan grad u kome se njegovi stanovnici nalaze kod spomenika nekog vladara koji sedi na konju. U šali, oni Ernsta Augusta nazivaju “šefom stanice”. Prolazeći pored taksista, u jednoobrazno ofarbanim najnovijim modelima vozila bež boje, zatim preko šina lakog metroa “desetke” i na kraju pored gomile parkiranih bicikala – pešaci ulaze u sam centar, kroz Bahnhof Strasse do trga Kröpke, ili kroz neku od preostale četiri ulice koje se zrakasto šire od stanice. Što znači da je ovde železnička stanica prava kapija grada, ali i divno, moderno mesto gde možete doći da nešto pojedete, kupite ili da samo lagano prošetate prolazom ispod stanice, pored niza raznovrsnih radnji koje vas ispraćaju ka severnom delu Hanovera.
Veliki deo grada je sistematski porušen u naletima savezničke avijacije na kraju Drugog svetskog rata. U širem centru Hanovera greškom se održala zgrada današnje Gradske kuće (Neues Rathaus). Najbolji prikaz Hanovera se može videti na maketama u prizemlju Gradske kuće, nedaleko od Masch-see jezera (malog i velikog). Osim te, izložene su i makete Hanovera iz 1689. godine, zatim iz 1939, ali i onakvog kakav je danas.
Sam centar je pešačka zona, sa zastupljenim biciklističkim stazama, a naslonjena na pešačku zonu, nalazi se i pokrivena gradska pijaca – pijaca zapadnoevropskog izgleda, gde se na jednom mestu nalaze mesni i riblji specijaliteti, zatim prava izložba najboljih nemačkih sireva, voće i povrće, kao i brojni restorani za one koji se umore od kupovine i vole da ispijaju kafu, pravo nemačko pivo ili da prelistaju novine.
Vreme zbog geografskog položaja nikada ne brine stanovnike Hanovera s obzirom na to da lokalna firma “Enercity (Stadtwerke Hannover)” koja godišnje prihoduje 1,8 milijardi evra, objedinjuje usluge elektrodistribucije, snabdevanja gasom, daljinskog grejanja i vodovoda. A što se tiče cena komunalnih usluga, može se primetiti da ta firma zarađuje skoro tri puta više na tri puta manjem broju stanovnika.
Gradska kuća
Za one koji prvi put dođu u Hanover, postoji takozvana “crvena nit” (Der “Rote Faden”) – linija iscrtana po ulicama i trotoarima koja vas vodi kroz samo srce grada, pored svih najlepših i najvažnijih arhitektonskih ukrasa, polazi od železničke stanice ili Trga Ernsta Augusta, pa starim centrom grada dolazi blizu Marktkirche crkve (pijačna crkva), do nove Gradske kuće i vraća se ulicom Georgstrasse do Kropckea. Ako prođete duž ove crvene linije, videćete čak 36 zanimljivih “crvenih tačaka”, a putanja ima malo više od četiri kilometra. Marktkirche crkva je inače jedna od glavnih znamenitosti Hanovera, urađena od crvene cigle, visoka čak 90 metara, sa masivnim vratima koja se automatski otvaraju kada im prilazite.
Marktkirche crkva
Još mnogo detalja koji upotpunjuju priču o ovom gradu može se ispričati, ali postoje utisci koji se moraju proživeti, tako da se potrudite bar jedanput da vas put nanese u Donju Saksoniju.
“Ja sam stanovnik Hanovera” (Ego Hanoverensis sum) – Henrik Lav, vojvoda od Saksonije, iz Velf dinastije, iz davnog XII veka.
Ana Pantić je student novinarstva, multitasker i folkloraš već više od decenije. Jedino je ljudska glupost može pošteno iznervirati, nikad se ne kaje za ono što uradi, voli kvalitetne ljude i lepe stvari, živi za putovanja i dobru knjigu, užasno je tvrdoglava i zato neizmerno poštuje one koji to znaju da trpe. Smatra da možemo upoznati sami sebe tek kada otkrijemo sopstvene granice, a vodi se citatom “Be yourself. Everyone is already taken.” Oscar Wilde.
