Priznajte da se ponekad osećate kao da vam treba vodič za preživljavanje u džungli zvanoj Beograd. Na svakom koraku koji napravite svojom drhtavom šapom nalazi se neka životinja koja vas sprečava da sprovedete u delo svoje namere. U većini slučajeva vam ta životinja liči na svinju, ali najčešće nije to, već genetski modifikovani mutant nastao mešanjem domaćeg življa i jedniki koje dolaze iz drugih nacionalnih parkova. Sâm Beograd je podeljen na niz Podnacionalnih parkova (u daljem tekstu Nacionalnih parkića). Neki su manje, neki više specifični, sa isto tako specifičnim vrstama koja ga naseljavaju.
Ali, kakav je Nacionalni Beograd po svojim prirodnim karakteristikama? Geografski položaj je takav da svi pripadnici ostalih nacionalnih parkova (uglavnom onih koji se nalaze južnije od njega), žele da stvore svoje jazbine na njegovom tlu, a da posle toga naprave mladunce koji će se izdavati za rođene Beograđane. Kao da je to i bitno. Što se geološkog sastava zemljišta na kojem Beograd leži tiče, on se naziva asfalt i dobija epitet vreo u nekim Nacionalnim parkićima (poput Nacionalnog parkića Zemun). Pri reljefnoj analizi se izdvaja planinski vrh Avala, koji je tokom meseca maja stecište stanovnika Beograda koji se tu okupljaju ne bi li pojeli slabije pripadnike životinjske vrste – poput prasića, koji su nesrećnim sticajem okolonosti uhvaćeni i spremljeni za konzumaciju.
Beograd obiluje vodama, posebno nakon zimskog perioda, kada je jedan deo Nacionalnog parkića Novi Beograd izložen poplavama reka u kojima obitava veća količina bakterija nego u brlogu praseta. Ali, stanovnici Nacionalnog parkića Novi Beograd su se srodili sa naletima tih prirodnih neprijatelja i postali samo jači. Jedina životinjska vrsta koju još uvek nisu uspeli da eliminišu jesu komarci, koji odolevaju otrovima koje ispuštaju Beograđani, i postaju veličine godzile i na taj način narušavaju miran i skladan život žitelja Parka.
Klima u Beogradu je povoljna tokom četiri nedelje godišnje (dve nedelje u aprilu i dve u oktobru). U ostalim periodima godine, park je ili okovan ledenim pokrivačem debljine zemljine kore, ili se zemljište (odnosno asfalt) topi pod koracima životinjskog carstva koje ga nastanjuje. Najveća opasnost za Beograđane preti od užasne pojave tajfunskog tipa popularno nazvanog “promaja”. Preti iza svakog ćoška, naročito ako, tokom letnje sezone, uđete u javni brlog nazvan autobus, kada razjareni stariji stanovnici Beograda skaču na sve otvore ne bi li ih zapušili, kako ta zla promaja ne bi skratila njihov devedesetpetogodišnji životni vek.
Flora u ovoj džungli postaje sve osiromašenija, čak toliko da će stanovnici nekih Parkića poput Novog Beograda uskoro ostati na golom zemljištu, odnosno asfaltu. U nekim zabačenijim delovima parka, gde slabo ima sunčeve svetlosti, uspeva zelenkasta biljka, tanjih listova, koji spontano opadaju. Biljka ima opojno dejstvo, i vrlo je popularna među mladuncima parka. Stanovnici koje se koriste njom, razmenjuju tu biljku sa imućnijim stanovnicima, za jednu crvenkastu biljku, čiji listovi imaju oblik pravougaonika i sklona je isparavanju iz džepova stanovnika brže nego što prosečan stanovnik parka može da vizuelizuje šta bi pomoću nje mogao da nabavi. Ali, stanovnici čekaju da se listovi te zelene biljke osuše, kako bi ih mešali sa drugim biljem, poput duvana, koji u park najčešće stiže u boksovima preko bivših stanovnika koji su, radi parenja i života u blagostanju, napustili Park i otišli u drugi, koji je jako, jako, jako daleko za sve stanovnike Beograda, a zove se “Evropska unija”.
Tamo odlaze samo najpametniji ili najhrabriji, ali se uvek vraćaju da posete saborce koje su ostavili. Sa sobom donose i veću količinu biljke poznate kao evro. Oni omogućavaju da se tom biljkom stanovnici Parka prehrane do sledećeg povratka pripadnika njihove vrste. Pored ovih biljaka, ima još mnogo njih koje omogućavaju zadovoljenje potreba stanovnika. Na primer, biljka zvana “dnevne novine”, koja živi jedan dan, tako da se istog dana mora upotrebiti, jer je sutradan upotrebljavaju samo ženski stanovnici parka za oblaganje mesta za odlaganje smeća. Uglavnom stanovnici daju nešto da bi tu biljku dobili, ali u situacijama kada se ona deli besplatno, na primer na mestima za čekanje brloga zvanog autobus, stanovnici su spremni da na smrt pretuku jedni drugog kako bi se dočepali 17 istovetnih primeraka biljke, koja već sutra neće biti jestiva. Dakle, flora je bogata, a kakva je fauna? Još bogatija. Čak i vrste za koje biste se zakleli da su izumrle se kriju negde na teritoriji Parka. Moguće ih je analizirati s obzirom na stanište na kome žive, odnosno Nacionalnog parkića sa kog dolaze. O ostalim Nacionalnim parkićima i stanovnicima neki sledeći put.
Napomena: Kao inspiracija je poslužilo štivo “Nacionalni park Srbija“, Dragoljuba Ljubičića Mićka. Ideja primenjena na teritoriju Beograda.
Holi Golajtli je nepopravljivi optimista sa namerom da svoje snove i ciljeve uvek sprovede u realnost. Iako je kao životni poziv odabrala da bude psiholog, ne, ne može biti vaš lični psihoterapeut. Netalentovana za sport, ali sa talentom da celu noć igra u potpeticama od 10 cm. Voli pivo sa borovnicom, Kosančićev venac, miris lipe u proleće, klizanje, crne haljine, kafanu, džentlmene, šiš u tri ujutru, karaoke, češkanje, tursku kafu bez šećera, knjige i da stalno nešto menja.
