Lucern, grad na velikom jezeru koje dele četiri kantona: Uri, Švic, Nidvald i, naravno, Lucern. Lucern je glavni grad istoimenog kantona, inače šesti po veličini grad u Švajcarskoj, i on predstavlja kulturno i privredno središte kantona, ali je i centar središnje Švajcarske.
Grad je nastao na mestu na kom reka Rojs ističe iz Lucernskog jezera. Područje na kom je nastao bilo je naseljeno još u praistoriji, ali je tek mnogo, mnogo kasnije dobilo na značaju. Tek u 12. veku dotadašnje naselje postaje grad, a gradska prava stiče 1290. godine. Kanton Lucern se Švajcarskoj konfederaciji pridružio još davne 1333. godine, kada je postao njen četvrti član, i dobio važnu ulogu u širenju konfederacije.
Njegova bogata istorija nije jedino što on ima da ponudi turistima. On se nalazi na Alpima, koji se tamo nazivaju Lucernski Alpi, i na kojima postoje organizovane vožnje žičarom i vozom sa najbliže planine – planine Pilatus, sa koje se pruža predivan pogled na grad. Osim toga, grad je pun kulturnih spomenika, poput Crkve lucernskih jezuita, baroknog remek-dela, ali i mnogih mostova, od kojih je najčuveniji srednjovekovni Kapelanski most (Kapellbrücke na nemačkom, Pont de la Chapelle de Lucerne ili kraće Pont de Lucerne na francuskom).
Ovaj most je na drugom mestu liste najviše puta fotografisanih turističkih atrakcija u Švajcarskoj – na prvom mestu je, naravno, čuveni Materhorn. Izgrađen je u srednjem veku, oko 1365. godine, i od tada je preživeo mnoge pokušaje rušenja, ratove, požare, poplave… Iako je neobično lep i upravo on daje Lucernu taj srednjovekovni izgled, ono što je zaista fascinantno kod ovog mosta je njegova unutrašnjost. Naime, krov mosta je sa unutrašnje strane ukrašen trougaonim slikama, kojih je nekada bilo čak 158! Sam Lucern je poseban jer je imao čak tri drvena mosta za pešake: Hofbrücke, Spreuerbrücke i Kapellbrücke, od kojih je, nažalost, samo poslednji tu i danas. Međutim, znamo da su svi pomenuti mostovi bili ukrašeni trougaonim slikama, što nije viđeno ni na jednom drugom drvenom mostu u Evropi!
Od 158 slika, koliko ih je bilo, početkom poslednje decenije prošlog veka bilo ih je 147, sve do užasnog požara 1993. godine, koji je uništio više od 70 slika. Veruje se da je ovaj požar pokrenula jedna bačena, neugašena cigareta. Ove slike prikazuju različite periode iz istorije ovog grada. Većina je naslikana za vreme kontrareformacije i na njima se podržava Katolička crkva. Ispod svake slike nalazi se objašnjenje i informacije o onome što je na njoj naslikano.
Most je dug 204m i najveći je i najstariji drveni most u Evropi. Veruje se da je drvo, jedini korišćeni materijal, donela voda za vreme velikih poplava koje su bile česte na Pilatusu i u njegovoj blizini. Most povezuje stari, srednjovekovni deo grada sa onim novim. Drvena kula, koja se nalazi negde na sredini mosta, a koja danas izgleda kao da mu pripada, visoka je 34m i inače je izgrađena oko 30 godina pre njega, dakle na samom početku 14. veka. Ova kula – “Vodena kula” (nemački Wasserturm, francuski Tour de l’Eau) – je osmougaonog oblika, a korišćena je kao zatvor, prostorija za mučenje, riznica, ali i kao gradska arhiva. Danas je zatvorena za javnost, iako se u njoj nalazi prodavnica suvenira.
Dejana Knežević voli knjige (one opipljive), crnu boju i Avenged Sevenfold; Behemota, kafu i McQueen-a. “I am sick of lovable people, somehow they are all a lie.” (D. H. Lawrence)
