Sve je počelo davne 1296. godine, osmog septembra, kada je postavljen prvi kamen ove katedrale. Arhitekta Arnolfo di Kambio (Arnolfo di Cambio) je “kriv” za njenu prvu skicu. Sigurno tada nije znao da će ostati upamćen u budućim pokolenjima kao čovek koji je projektovao treću najveću katedralu na svetu. Prvo i drugo mesto zauzimaju crkva Svetog Petra u Rimu i crkva Svetog Pavla u Londonu. Katedrala je 153 m duga, 90 m široka i kada pogledate ka gore, od vrha kupole će vas deliti takođe 90 m. S obzirom na to da je izgradnja katedrale trajala 173 godine, ona odiše kako gotičkim tako i renesansnim obeležjima. Cela prednja fasada sadrži mnoštvo raznobojnih mermernih ploča koje međutim nisu zaostavština renesanse, već su delo Emilija de Fabrisa (Emilio De Fabris) u okviru gotičke obnove XIX veka.
Ceo kompleks, koji je stavljen pod zaštitu UNESCO-ve kulturne baštine, uključuje i krstionicu kao i Đotov zvonik.
Krstionica posvećena svetom Jovanu Krstitelju izgrađena je u XI, XII veku u romaničkom stilu. Najprepoznatljiviji deo krstionice su Istočna vrata, delo Lorenca Gibertija (Lorenzo Ghiberti) koja su nama poznatija kao Rajska vrata. Ovo ime, Istočna vrata su dobila od strane Mikelanđela Buonarotija (Michelangelo Buonarotti) kada je jednom prilikom šetavši se u blizini krstionice, ushićeno uzviknuo “Ovo su zaista vrata Raja”. Sama vrata se sastoje od 28 zlatnih ploča koje predstavljaju scene iz Starog zaveta i jedna su od glavniih mesta na kojima želite da imate sliku kada ste u Firenci.
Ovo su zaista vrata raja
Kao i svaki iole poznat renesansni komleks, svaki deo Santa Maria del Fiore je građen po ideji različitih renesansnih velikana. Krstionicu, većim delom, je gradio Giberti, zvonik Đoto, a kupolu koja je najkasnije sagrađena- Bruneleski (Filippo Brunelleschi).
Zvonik Đotoa di Bondonea sagrađen dugo nakon njegove smrti, 1359. godine, ali s obzirom da se Đoto latio projektovanja u 67. godini (što je u tadašnje vreme otpilike dvostruki životni vek), ne možemo biti toliko izenađeni. Kao jedan od najvećih slikara renesanse i kao njen začetnik, Đoto je ostavio i svoj pečat u arhitekturi i uz Brunoleskija i Alebrtija predstavlja sam vrh renesansnih arhitekata. Zvonik je visok približno 85 metara i u to vreme, pre izgradnje kupole, bio je najviša građevina u Firenci. Kao i katedrala, čini ga pregršt raznobojnih mermernih ploča, dovlačenih iz obližnjih toskanskih kamenoloma od strane Đotovih ”naslednika” kao i mnoštvo skulptura i ukrasnih stubova i niša. Unutrašnjost tornja je podeljena na pet spratova, sa Campanoneom (najvećim zvonom) na samom vrhu (u tornju se inače nalazi 7 zvona, sa ukupnom težinom od preko 20 tona).
Đotov zvonik je sastavljen od raznobojnih mermernih ploča, dovlačenih iz obližnjih toskanskih kamenoloma
Ako želite da pošaljete razglednicu iz Firence, teško da ćete naći neku na kojoj se ne vidi Bruneleskijeva kupola. Nakon konkursa koji je bio raspisan za izgradnju kupole, Filipo Bruneleski je, pobediši na istom, proveo 14 godina projektujući kupolu (1420-1434). Ona je jedna od najvećih obeležja Firence, i ujedno i najviša građevina- nijedna druga ne sme biti viša od najviše tačke kupole. Prepoznatljiivom je čine i crvene pločice kojima je obložena, koje odudaraju od zeleno-bele fasade glavne crkve.
Ako nemate problema sa klaustrofobijom i alpinizom, posle razgledanja unutrašnjosti katedrale možete se popeti uzanim, metalnim stepeništem do najviše tačke Firence sa koje se pogled pruža do horizonta sadašnjosti a nazad se vraća u XV vek i pruža vam pogled na renesansu u svoj njenoj veličanstvenosti i raskoši.
Tamara Đokić se nikada ne miri sa porazima. Večiti je optimista, uvek obasjana njenim Suncem, ambiciozna jer kao što je Pikaso rekao: “Ko hoće nešto da uradi, nađe način, ko neće ništa da učini, nađe opravdanje.”
