Među 64 umetnica i umetnika i četrdesetak radova produkovanih za 58. izdanje Oktobarskog salona, posebno mesto u izboru italjanskih kustosa Ilarije Marote i Andree Bačina imaju radovi postavljeni u parku ispred Muzeja Jugoslavije. Uklapajući se u ovaj ambijent, ali i menjajući ga, umetnici Nikola Dee, Guan Sjao, Pjer Uig i Maks Huper Šnajder različitim postupcima i poetikama pozivaju posetioce na razmišljanja u rasponu od meditacije do ekološke katastrofe. Ambijentalne instalacije možete videti u svako doba dana.
Umetnička produkcija Nikole Deea (Nicolas Deshayes) uglavnom obuhvata skulpture nastale raznim industrijskim procesima i od širokog spektra materijala, uključujući liveno gvožđe, keramiku i glazirano zemljano posuđe. U svojim radovima umetnik istražuje odnos između industrijske proizvodnje i ljudskog tela, između proizvodnih mehanizama i onoga što on sam naziva „čovekova kovnost“.
Sa stanovišta forme, njegove skulpture slobodno asociraju na biološki i ćelijski svet, nejasne zoomorfne ili biljne konfiguracije, istovremeno nagoveštavajući anatomiju organskih bića i strukturu vodovodnih sistema. Kad se postave na javne površine, Deeove skulpture postaju živa prisustva u tkivu grada i definišu sistem koji povezuje ljudsko telo sa infrastrukturom koja ga okružuje. U Beogradu, umetnik predstavlja novi aranžman serije od osam skulptura, prvobitno osmišljenih kao fontane u Vrtovima uživanja u parku Batersi u Londonu 2018.
Pitanje pojedinca je centralna tema u umetnosti Guan Sjao (Guan Xiao), posebno izazov kako da se čovek, dok menja shvatanja o materijalnosti i teretu istorije, ne samo upravlja logikom vremena i brzine i prodora tehnologije već da je upregne u svoju korist.
Kroz skulpture, instalacije i video, umetnica gradi suspendovanu, ritmičnu priču, u kojoj tragovi organskih elemenata iz biljnog i životinjskog sveta – poput lišća, cveća, debala, kostiju preoblikovanih i izobličenih običnih predmeta i veštačkih materijala, kojima su oduzete izvorne funkcije, proizvode novu hibridizaciju koja prkosi svakoj vizuelnoj ili semantičkoj hijerarhiji. Lično iskustvo, prošle umetničke tradicije, digitalni materijali i svakodnevna stvarnost spajaju se u delima Guan Sjao u vokabular koji je istovremeno iskonski i spekulativan.
Na izložbi u Beogradu, umetnica predstavlja rad ”Rest In” (2017), prvobitno zamišljen za javno izlaganje u okviru programa High Line Art u Njujorku.
Radovi Pjera Uiga (Pierre Huyghe) često se pojavljuju kao uspostavljene mreže, kontinuitet između širokog spektra inteligentnih oblika života, biološke, tehnološke materije i materije koja uči, modifikuje se i evoluira. Te su situacije imerzivna, neizvesna okruženja koja se neprestano menjaju, one su mesta mogućnosti, izmišljenih ekscesa, neodređena i ravnodušna prema kategorijama i svedocima.
„Nije stvar u izlaganju nečega nekome, već u izlaganju nekoga nečemu“, kaže Uig.
Do ovakvog obrtanja i mešanja područja, koji uključuju umetnički subjekt i objekt, dolazi i u radu „Po Snu“ [After Dream] (1997), nastavljenom i izloženom u Beogradu, na 58. Oktobarskom salonu.
U umetničkoj praksi Maksa Hupera Šnajdera (Max Hooper Schneider), koji je diplomirao i magistrirao pejzažnu arhitekturu na Harvardskom univerzitetu, veoma su prisutne tehnologije, materijali i biološki sistemi svojstveni toj disciplini. Njegove instalacije istražuju prirodu, zamišljenu kao proces neumoljive transformacije u kojem se tela, kao materije koje se neprekidno formiraju, shvataju kao osnovno načelo prirode. Sastavni delovi i kokreatori umetničkih radova, tela i materija – morska zvezda, bačena čizma, neonski znak, manekenska lutka, fosil, raznorazne olupine iz odbačenih ostataka savremenog sveta – kao ni rad u celini – ne posmatraju se kao statični ili završeni, već kao „živi“, u konstantnom kretanju, u stalnom vrtlogu stvaranja i uništenja. U radovima koji su tako napravljeni, tehnologija i geologija, prirodno i veštačko, živo i mrtvo, prošlost i budućnost, umetnost i nauka, ideje i materijali se sudaraju i tako materijalizuju nove prostorno-vremenske konfiguracije i mutacione ekosisteme.
Novi rad ovog umetnika, napravljen specifično za Beogradski bijenale, sastoji se od grupe providnih, blistavih ljudskih figura od fiberglasa, hibridizovanih, sa glavama fosila, koralima i mineralima. Ove čudne figure smeštene su u urbano okruženje koje se sastoji od plastičnog otpada kojeg je umetnik sakupljao u gradu Beogradu i smestio u podnožje zaboravljenog spomenika.
U okviru pratećeg programa 58. Oktobarskog salona, u četvrtak, 22. jula od 19 časova kroz izložbu u Kulturnom centru Beograda vodi istoričarka umetnosti Katarina Kostandinović sa gostom-umetnikom Vukom Ćukom, a u nedelju, 25. jula u 13 časova u Muzeju grada Beograda kroz izložbu vas vode saradnici 58.Oktobarskog salona.
Oktobaski salon traje do 22. avgusta 2021. godine.
Radno vreme u svim prostorima: utorak–nedelja od 13.00 do 21.00 čas.
Više informacija potražite na sajtu: oktobarskisalon.org
