Do it yourself način stvaranja ostao je glavna okosnica Schneemanninog rada. Na svaku kritiku svog interesa za seksualnost i uporabe tela kao medija, uvek je nudila jasno obrazloženje, ističući: “Ako sam simbol, biću simbol koji stvara sam sebe.” Njeno insistiranje na integraciji forme i sadržaja umetnosti u suštini je radikalno, budući da uzrokuje slom oblika rada i života, misli i materije, prirode i kulture opterećenih represijom, te stratešku preraspodelu ovih oblika. Međutim, njen rad nije isključivo feministički, već se fokusira i na oponiranje tradicionalnoj povesti umetnosti, pokušaj da se otkrije “gde su tabui i cenzorske konvencije ugrađeni u samu estetiku.” Ova tendencija za identifikovanjem opozicija svetog i opscenog takođe je vidljiva u radovima poput Art is Reactionary (1987) te u istraživanju povesnih artefakata poput crteža iz neolitika i viktorijanskih knjiga o umetnosti.
Tokom 80-ih i 90-ih pa do danas, Schneemann je nastavila stvarati kroz različite medije, uključujući pisanje i instalacije. Njene objavljene knjige uključuju Cezanne, She Was A Great Painter (1976), Early and Recent Work (1983), More Than Meat Joy: Complete Performance Work and Selected Writings (1979) i Imaging Her Erotics – Essays, Interviews, Projects (2002).
Bilo da se radilo o ideji feminizma i načinu na koji bira bitke ili o uverenju da je povest umetnosti pisana sa pozicije moći, njen rad uvek je uključivao kritiku koja je bila ispred svog vremena.
Naslovna fotografija: instagram.com/beatrixbellwether
Vladislava Milovanović
