Kao rezultat svojih istraživanja, Bert Hellinger razvija praktičan metod zasnovan na teoriji da je pojedinac deo porodičnog sistema i da je cilj tog sistema da svi njegovi članovi budu zadovoljni i što je najvažnije, prihvaćeni. Ako neko od članova nije prihvaćen ili je bio odbačen, to narušava ravnotežu samog sistema, a kod pojedinca se manifestuje kao bolest, nemogućnost izlečenja, otežano uspostavljanje emotivnih, kao i svih ostalih odnosa. Konstelacije pomažu u spoznaji, razumevanju i prihvatanju samog sebe, u cilju ostvarivanja svojih potencijala, uspostavljanja zdravih odnosa i življenja ispunjenim i smislenijim životom.
Kako se to izvodi u praksi?
Konstelacija se može postaviti u grupi ili individualno, u zavisnosti od ličnog izbor, kao i vrste problema. Svaki učesnik može da bira nivo svog učešća na radionici. Praktično, to znači sledeće: učesnik iznosi problem – dovoljan je sažet opis situacije, bez iznošenja nezgodnih i osetljivih pojedinosti, a na osnovu toga, konstelator prepoznaje suštinu problema i predlaže učesniku da odabere među dobrovoljcima osobe koje će predstavljati nekoga (članove porodice) ili nešto (emociju, stanje), a učesnik prema svom unutrašnjem osećaju postavlja dobrovoljce u prostor i pomera se.
