Prethodne tekstove iz serijala “Studenti bez granica” možete pročitati ovde.
Ove nedelje u rubrici “Studenti bez granica” pročitajte priču Maše Vujović, perspektivne naučnice koja je uspela da se svojim kvalitetima izbori za stipendiju prestižnog edinburškog fakulteta.
Zovem se Maša Vujović, imam 19 godina i student sam prve godine psihologije i lingvistike na Univerzitetu u Edinburgu. Rođena sam u Crnoj Gori, u Baru. Pored srpskog, govorim engleski, francuski i slovenački. Slovenački sam savladala za dvije godine koje sam provela u Mariboru, gdje sam završila treći i četvrti razred srednje škole, u II gimnaziji Maribor, u programu Međunarodne mature (International Baccalaureate).
Mesto
Univerzitet u Edinburgu je državni univerzitet i zgrade Univerziteta se nalaze na različitim lokacijama, od kojih je većina u relativnom centru grada, tako da se studenti mnogo kreću i u kontaktu su sa dešavanjima u gradu. Edinburg je fascinantno mjesto – osim divne prirode, u glavnom gradu Škotske ima mnoštvo spomenika, muzeja, starih građevina i zamkova, tako da ga s razlogom zovu Atina sjevera. Na svakom koraku može da se nauči nešto novo o ovom gradu sa impresivnom istorijom i bogatom tradicijom, na šta su Škoti naročito ponosni. Ono što se meni najviše dopada je spoj istorijskog i modernog – život u gradu je dinamičan i brz, a istovremeno se osjeća duh duge istorije. Škoti su izuzetno ljubazni, predusretljivi i zainteresovani za strance. Takođe, veoma drže do kulture izražavanja, pa su please, cheers i sorry obavezan vokabular na ulici.
Fakultet
Veoma sam zainteresovana za proučavanje kognitivnih procesa iz svih perspektiva, te zbog toga mi se činilo da je smjer “psychology and linguistics” idealna kombinacija za mene. Iako sam tek na prvoj godini, sigurna sam da sam napravila dobar izbor. Ove oblasti su meni lično izuzetno zanimljive, a predavači su vrhunski stručnjaci i vodeći istraživači u svijetu. Najviše cijenim njihovu spontanost i otvorenost za komunikaciju sa studentima – uvijek možete da stupite u kontakt s profesorima brzo i lako, raspoloženi su da pomognu i trude se da uključe studente u svoja istraživanja.
Akademska godina se sastoji od dva semestra. U decembru se polažu svi predmeti iz prvog, a u maju svi iz drugog semestra, a dvosemestralni predmeti se sastoje od dva ispita. Svi ispiti su pismeni (esejska pitanja, zadaci i pitanja višestrukog izbora), ali su u većini slučajeva, makar u prvoj i drugoj godni, samo dio konačne ocjene, kojoj doprinose eseji, laboratorijski izvještaji, zadaci, učešće na vježbama, učešće u istraživanjima… Jedan isti ispit može da se polaže najviše dva puta, u slučaju da je ocjena na prvom ispod 50.
Meni je dodijeljena University of Edinburgh Coca-Cola Scholarship, koja pokriva školarinu koja je za međunarodne studente na našem Univerzitetu veoma visoka – oko £16,000 (u zavisnosti od smjera), a studenti državljani zemalja EU ne palaćaju školarinu.
Vannastavne aktivnosti
Član sam akademskih udruženja studenata na Univerzitetu – Društvo studenata psihologije i Društvo studenata lingvistike. Oba udruženja su odlično organizovana i priređuju zanimljiva dešavanja: predavanja, radionice, žurke…
Postoji mnogo mogućnosti za razne studentske poslove, a ja imam u planu da u nekoj od narednih godina dobijem internship negdje u Evropi, jer mislim da je to odlično iskustvo koje pomaže prilikom prijavljivanja za postdiplomske programe.
Društvo
Psihologiju pohađa oko 350 studenata, lingvistiku nešto manje, tako da je upoznavanje u početku išlo sporo. Međutim, na vježbama smo u manjim grupama i tu često radimo zajedno, i do sada sam imala samo pozitivna iskustva. Rivaliteta nema, već se svi trudimo da što bolje uradimo šta se od nas traži, a takva atmosfera je nešto što se i očekuje od studenata na univerzitetu.
Smještena sam u velikom kompleksu studentskih domova, što je takođe odlična prilika da se upoznaju ljudi iz raznih krajeva – iz Velike Britanije, SAD, Španije, Singapura… Pored toga, EUSA (Edinburgh University Student Association) organizuje brojna dešavanja gdje se mogu upoznati studenti iz čitavog Univerziteta.
Zabava
Slobodno vrijeme najviše volim da provodim istražujući Edinburg sa prijateljima – spomenike, galerije, muzeje, bioskope, pabove, okolna brda i parkove. Izlazim onoliko koliko obaveze na fakultetu i finansije dozvole – klubovi, kafići i bioskopi u Velikoj Britaniji su znatno skuplji nego kod nas, ali određenim danima postoje razne ponude, a tu su i studentski popusti, tako da ako si pažljiv i planiraš izlaske unaprijed, nije nemoguće provesti se za razumnu količinu novca. Osim toga, galerije i muzeji su (uglavnom) besplatni.
International Student Centre našeg Univerziteta organizuje izlete po Škotskoj svakog vikenda – cijena varira od osam do petnaest funti, a uključuje povratnu autobusku kartu i organizovanu turu sa vodičem, tako da su ti izleti sjajna prilika da se upozna zemlja. Budući da je većina izleta jednodnevna, destinacije su ograničene na Škotsku i Sjevernu Englesku. Škotska je prelijepa zemlja, izuzetno zelena, brdovita, sa divnom obalom, i svima preporučujem da je obiđu.
Raspusti
Imamo oko mjesec dana zimskog raspusta, od sredine decembra (tačan datum zavisi od individualnog rasporeda ispita) do 16. januara, dvije nedelje proljećnog raspusta u aprilu, a akademska godina se završava krajem (odnosno sredinom, opet u zavisnosti od rasporeda ispita) maja.
Budućnost
Iz ove perspektive, najviše bih voljela da se bavim istraživačkim radom na nekom univerzitetu u Velikoj Britaniji ili Americi. Takođe, posao savjetnika u social services mi se čini veoma primamljivim, pa ni to nije isključena opcija. Imam još tri godine studiranja u Edinburgu, a nakon toga još najmanje godinu dana postdiplomskih studija. Čime ću se tačno baviti zavisi od toga u kom ću se pravcu usmjeravati u toku studija, finansijske situacije (lov na stipendije zna da bude prilično težak) i uopšte okolnosti u kojima se budem našla, tako da nastojim da ne razmišljam mnogo o budućnosti i da se koncentrišem na studije i život u Edinburgu.
Jelena Todić obožava modu, smeh, Beograd, crnu čokoladu, kafu Doppio Marrakesh, svoje divne drugarice, a pre svega da slika i da bude slikana. Smatra Audrey Hepburn neprevaziđenom ikonom stila. Njen moto: “Nothing is impossible, word itself says I’m possible.” (A. Hepburn)