Jedan od najvećih reditelja svih vremena, filmski inovator, vizionar i začetnik žanra psihološkog trilera. Neki kritičari smatraju da je bio opsesivan i kroz svoje filmove lečio lične fobije i strahove, dok drugi, ne komentarišući mnogo njegov privatni i psihološki život, ocenjuju njegov rad kao delo pravog genija i neprevaziđenog filmskog i umetničkog stvaraoca. Jedno je sigurno, njegovi filmovi, kao i privatni život, ne prestaju da fasciniraju i intrigiraju i danas, posle više od tri decenije od njegove smrti.
Ser Alfred Džozef Hičkok (Alfred Jozef Hitchcock) rođen je 13. avgusta 1899. u istočnom Londonu. Kao najmlađi od troje dece u porodici irskih katolika, školovanje je započeo u katoličkom internatu, u kojem se praktikovala striktna disciplina i tradicionalno katoličko vaspitanje. Odgajan u strogo katoličkom duhu, svoje detinjstvo jednom je opisao kao period u kome se osećao usamljeno, odsutno i previše zaštićeno od strane roditelja. To je bio i period kada je razvio ljubav prema pozorištu i drami, jer su ga roditelji, koji su i sami bili ljubitelji pozorišta, često vodili na predstave. Njegov otac je bio izuzetno strog i neretko je mladom Alfredu postavljao rigorozne zahteve i kažnjavao ga. Neki kritičari smatraju da je upravo u toku detinjstva i ranog školovanja, pored velike ljubavi prema drami i pozorištu, razvio fobije i strahove koje je kasnije izražavao i obrađivao u svojim filmovima. Nakon smrti oca, napušta pomorsko-inženjersku školu, posle koje se bavi dizajniranjem, a ubrzo se okreće fotografiji i počinje raditi na filmu. U početku, radio je kao dizajner i pisac naslova za tadašnje neme filmove.
“Uvek se postaraj da publika pati što je više moguće” Alfred Hičkok
Od najranijih dana, Alfred je bio asocijalan i izbegavao druženje sa vršnjacima i suprotnim polom. Patio je od neobične fobije, tkz. ovofobije, straha od jaja. Povodom toga rekao je: “Bojim se jaja. Ta bela okrugla stvar bez rupa… jeste li ikad videli nešto gadnije od razbijanja ljuske jajeta i prolivanja njegove žute tečnosti?! Krv je vesela, crvena. No, žumance iz jajeta je žuto, gadljivo. Nikad ga nisam probao”. Priznao je da o ženama zna jako malo i da, pre nego što se oženio, nije uopšte izlazio sa devojkama. Iako je prvi film pod nazivom “Vrt zadovoljstva” (The Pleasure Garden) sinimio 1925, kao svoj debitantski film navodi “Stanar: Priča o londonskoj magli” (The Lodger: A Story of the London Fog), verzija slučaja o serijskom ubici Džeku Trboseku (Jack The Ripper). To je ujedno bio i njegov prvi film u kome se pojavio pred kamerama, što će nakon toga postati njegov zaštitni znak. Nakon uspeha koji je ostvario ovaj film, Alfredova karijera napreduje munjevitom brzinom. Tada upoznaje i svoju buduću suprugu, Almu Revil (Alma Revile), koja će postati i njegova najbliža saradnica. Trenutak kada je zaprosio svoju suprugu, Alfred opisuje kao jednu od svojih najboljih scena. Alma je napisala nekoliko scenarija za njegove filmove i bila asistentkinja reditelja na svakom njegovom filmu. Priznao je da je najveću ulogu iz senke u njegovoj karijeri i privatnom životu, odigrala upravo njegova supruga Alma.
“Srećno oženjen je tek onaj čovek koji razume svaku reč koju njegova žena nije rekla”
Mnogi filmski kritičari ga nazivaju majstorom napetosti, intrige i filmske jeze. Hičkokovi filmovi sadrže elemente kontradikcije, strave, fantastike, intrige i uvrnutog humora. Sa jedne strane, njegov pristup odiše humorom, direkcijom i sarkazmom, dok je istovremeno i brutalan, ekscentričan i opterećen mnogim potisnutim strahovima, tenzijom i neobičnim fobijama. U njegovim filmovima protagonisti su obično nevine žrtve, smešteni u situacije van ličnog domašaja i kontrole, čije se mane i krivica naglašavaju i oslikavaju u drugim likovima i okolnostima. Taj paradoks i transfer krivice nevine žrtve, ispraćen tenzijom i prikrivenim strahovima, ispunjavaju ambijent i karakter gotovo svih likova Hičkokovih filmova. Uobičajena tema njegovih filmova je i analiza muško-ženskih odnosa u kojoj dominira kritički i ciničan stav prema tradicionalnim polnim ulogama i odnosima. Poznat je i njegov neprijateljski stav prema glumcima i glumicama sa kojima je sarađivao. Rekao je da ne smatra da su glumci stoka, ali da ih treba tretirati kao stoku. U svojoj dugoj i uspešnoj karijeri od šest decenija, Alfred Hičkok je režirao preko 50 filmova, od kojih je više njih bilo nominovano za Oskara. “Rebeka” (Rebecca) je jedini njegov film koji je osvojio Oskara. Kritičari lista “Sight and Sound” ove godine proglasili su njegov film “Vrtoglavica” za najbolji film svih vremena.
“Vrtoglavica” - proglašen za najbolji film svih vremena
Izvori fotografija: hollywoodcultmovies.com, blog.unl.edu, alfredhitchcockgeek.com, telegraph.co.uk, gonemovie.com
Ana Krkeljić je večita studentkinja života. Budistkinja. Feministkinja. Sanjarka koja se nikada ne budi, jer misli da je najbudnija dok sanja. Misija joj je da vrati veru u duhovnost svakodnevnog života. Voli ljude zato što ih razume, a razume ih zato što ih voli.
