Šarl de Gol (Charles de Gaulle) rođen je u Lilu 22. novembra 1890. godine, kao treće od petoro dece u socijal-konzervativnoj porodici rimokatoličke vere. Odrastao je i školovao se u Parizu, a neko kratko vreme i u Belgiji.
Mladi De Gol odlučio se za vojnu karijeru, te je četiri godine proveo u vojnoj školi Sen-Sir. Diplomiravši 1912. godine pridružio se pešadiji, a ne elitnim trupama.
Tokom Prvog svetskog rata kapetan De Gol teško je ranjen tokom stravične bitke za Verden.
I nakon rata De Gol je ostao u vojsci, uspešno služeći pod generalima kao što su Maksim Vegan i Filip Peten.
Unapređen je u komandanta, te mu je ponuđena dalja karijera u Poljskoj, no odlučio se vratiti u Francusku, gde je predavao u prestižnoj Vojnoj školi.
De Gol se borio protiv Hitlerove Nemačke i osnovao Vladu slobodne Francuske
Pol Rejno ga je prvo postavio za podsekretara državne odbrane i rata, zatim kao glavnog za koordinaciju sa Ujedinjenim Kraljevstvom. Kao mlađi član vlade, neuspešno se protivio kapitulaciji, te se zalagao da se vlada preseli u Severnu Afriku, te da Francuska svoj rat vodi najbolje što može iz svojih kolonija. Služio je kao koordinator sa britanskom vladom, a 16. juna je u Londonu sa britanskim premijerom Vinstonom Čerčilom, predložio političku uniju između Francuske i Britanije. Taj projekt bi, tokom rata, spojio Francusku i Ujedinjeno Kraljevstvo u jednu državu, sa jednom vladom i jednom vojskom.
Tog dana De Gol je doneo najvažniju odluku u svom životu, ali i u modernoj francuskoj istoriji: odbio je da prihvati kapitulaciju Francuske i pobuni se protiv legalne vlade koju je vodio Peten, te nastavi borbu protiv Hitlerove Nemačke. U jutro 17. juna De Gol je iz Bordoa avionom pobegao u London, za dlaku izbjegavši nemačke avione. De Gol je odbio kapitulaciju Francuske i stvorio novu vladu koja će se boriti protiv Trećeg Rajha, znanu kao Vlada slobodne Francuske.
U Londonu je De Gol osnovao i vodio pokret Slobodne Francuske. Dok je SAD i dalje priznavao Višijevsku Francusku, Čerčil se priklonio De Golu i jedno vreme zadržao odnose sa Višijevskom Francuskom, no na koncu je ipak priznao Slobodnu Francusku.
Postao je predsednik Privremene vlade Francuske Republike, počevši u septembru 1944. godine.
De Gol je 20. januara 1946. dao otkaz, žaleći se na sukobe između političkih stranaka i na Ustav Četvrte Republike, za koji je mislio da previše ovlasti daje parlamentu. Godine 1954. u jednom govoru u Strazburu De Gol je objavio svoju viziju Evrope:
“Da, to je Evropa, od Atlantika do Urala, to je Evropa, to je cela Evropa, to će odrediti sudbinu sveta.”
Njegov izraz "Evropa, od Atlantika do Urala" često je citiran tokom istorije evropskih integracija.
U kontekstu demografskog rasta, koji u Francuskoj nije viđen od 18. veka, vlada je pod vođstvom premijera Pompidua nadgledala brzu transformaciju i ekspanziju francuske ekonomije. Sa dirigizmom – jedinstvenom kombinacijom kapitalizma i ekonomije pod državnom upravom – vlada je snažno intervenisala na području ekonomije, koristeći petogodišnje planove kao glavno sredstvo.
Započeti su visokoprofilni projekti, uglavnom ali ne uvek finansijski uspešni: proširenje luke u Marseju (ona je postala treća evropska i prva sredozemna luka), promocija avio-kompanije Karavela (prethodnice Erbasa), odluka o početku gradnje masivnog franko-britanskog Konkorda u Tuluzu, proširenje francuske autoindustrije sa središtem u državnom Renou i izgradnja prvih staza za motocikle između Pariza i provincija. Sa ovim projektima francuska ekonomija doživela je velik rast, neviđen još od 19. veka. De Golov predsednički stil vlade nastavljen je i od strane njegovih naslednika. Naglasak na francuskoj nezavisnosti, koja je uveliko karakterisala De Golovu vladu, i danas je kamen temeljac francuske spoljne politike, zajedno sa poboljšanjem odnosa sa bivšem rivalom Nemačkom, što se i danas u obe zemlje gleda kao temelj evropskih integracija.
Velimir Mladenović je student francuskog jezika i književnosti. Između ostalih listova piše i za b92.net. Zanima ga učenje stranih jezika, istorija, književnost… Voli da putuje i uglavnom je na putu.
