Snimiti dobar kratki je film je jako teško. Nema mnogo prostora za manipulaciju, tako da, najpre priča, kao osnova, mora biti dobro osmišljena. Bez obzira na to da li će film odmah udariti na pravo mesto, ili će teći ravnomerno, bez pretencioznosti. Ponekad autori izaberu i uobičajenu priču sa nepredvidljivim krajem, te njime žele da ostvare najveći utisak. To, uglavnom, zavisi od teme filma, odnosno, žanra, bilo da je film dokumentarni, animirani, komedija, romansa ili film sa elementima strave.
Ne postoji konsenzus koji definiše maksimalnu dužinu trajanja kratkog filma. Akademija filmske umetnosti i nauke (Academy of Motion Picture Arts and Sciences – AMPAS) tu dužinu trajanja ograničava na 40 minuta. No, postoje festivali koji se tiču isključivo petominutnog, trominutnog, čak i jednominutnog filma. Iako je era filma započela kratkim filmovima koji su bili snimani (film “Ulazak voza u stanicu”, braće Lumijer, 1895), te su mnogi poznati glumci, poput Čarlija Čaplina (Charlie Chaplin) i Bastera Kitona (Buster Keaton), njima započinjali karijeru, vremenom se značaj kratkog filma zagubio negde između želje gledalaca i komercijalnih nagona producenata, iako se nagrade Akademije filmske umetnosti i nauke, tzv. Oskar, za najbolji kratki animirani i igrani film dodeljuju prvi put još 1932. godine. Shodno tome, kratki film je jedno vreme pretežno rađen u sferi nezavisnog, studentskog ili eksperimentalnog filma, ali je uvek tražio način da dođe do gledalaca.
Ipak, moderno vreme donosi promene u kratkom filmu, bilo zbog činjenice da se najpoznatiji režiseri, poput Džordža Lukasa (George Lucas), Stivena Spilberga (Steven Spielberg) i Dejvida Linča (David Lynch), koji su kratkim filmom započeli karijeru, i danas povremeno bave njim, iz umetničkih ili drugih razloga, ili zbog toga što i veliki studiji, poput Pixar-a (sada u okviru Disney-a), snimaju kratke filmove, on danas zauzima važno mesto u kinematografiji. Možda je tome, ipak, najviše doprinela dostupnost tehnologiji za snimanje filmova i entuzijazam mladih umetnika da se iskažu kroz kratku formu. Danas, pored Oskara, nagradu za kratki film dodeljuju Bafta, Sandens… a postoji i veliki broj festivala koji se tiču isključivo kratkog filma, poput “15-Minutes of Fame”, “The International Festival of Very Shorts” ili “Filminute”.
Neki od filmova šalju poruku kroz duhovitu priču, poput…
“Oktapodi” (2007), Emud Mokhberi, Thierry Marchand, Oskar nominacija za najbolji kratki animirani film
“The Job” (2007), Jonathan Browning, pobednik na nekoliko filmskih festivala
“The Black Hole” (2008), Philip Sansom, Olly Williams
“How They Get There” (1997), Spike Jonze
…dok drugi zauzimaju ozbiljniji pristup filmu, bilo da se radi o socijalnom angažovanju…
“Pass This On” (2003), Johan Renck
… poigravajući se umom kroz napetost i stravu…
“Buongiorno” (2005), Melo Prino
…ili, jednostavno, pričajući o ljubavi
“El amor dura 27 planos” (2009), Diego Pérez, Ignacio Bernal
Bilo čime da se vodimo prilikom gledanja filmova, pričom, fotografijom, muzikom, humorom ili celokupnom atmosferom, sigurno je da svako od nas može da pronađe nekoliko kratkih filmova za sebe i njima pojača smisao svog dana.
Davor Radulj – “Radi” ga umetnost, pametan humor – “There’s a fine line between fishing and just standing on the shore like an idiot” (Steven Wright) – i razgovori koji stvaraju atmosferu “izmeštenosti”.
