Jedan od najslavnijih italijanskih reditelja i scenarista, govorio je: “Ne zaboravite da su kostimi, poput snova, simbolička komunikacija”. Takođe, imao je običaj da kaže da je zahvaljujući svojim filmovima, sve sam sebi izmislio – detinjstvo, nostalgiju, snove i sećanja.
Federico Fellini ostavio je svetskoj kinematografiji dela koja su ga svrstala u najveće majstore fantazije i pokretnih slika.
Kao što je Fellinijev rad inspirisao neke od najboljih svetskih reditelja, tako su i njegovi kostimi uticali na neke od najvećih modnih umova – od Karla Lagerfelda i Miuccie Prade do Toma Forda i Jeremyja Scotta. Ovog puta, osvrnućemo se na njegovih pet filmova koji su ostavili trag u svetskoj kinematografiji, kako zbog scenografije i uloga koje se pamte, tako i zbog kostima koji su nadahnjivali kako najveće modne magove, tako i sve ljubitelje mode i sedme umetnosti.
“La Dolce Vita” (1960)
Ovaj film se smatra ne samo najuspešnijim filmskim ostvarenjem Federica Fellinija, već i jednim od najuticajnijih ostvarenja evropske kinematografije 60-ih. Osim što je na Kanskom festivalu osvojio “Zlatnu palmu”, film “La Dolce Vita” kasnije je dobio Oskara za najbolju kostimografiju. Inspirisan je lepotom koja je služila tome da maskira moralnu dekadenciju posleratne Italije. Glavni lik koga tumači Marcello Mastroianni, rimski novinar Marcello Rubini, primoran je da zarađuje radeći za tabloid, pišući trivijalne priče i prateći život otmenog društva i selebritija. Mastroianni, sportske, vitke figure, pojavljuje se uglavnom u elegantnim, večernjim odelima. Njegove košulje ukrašene su francuskim manžetnama, a oči su mu zaštićene Persol naočarima za sunce; definitivno je ostao upamćen kao čovek koji obraća pažnju na detalje. Vrhunske kostime primećujemo i na glumici Anouk Aimée, koja tumačeći lik bogate devojke Maddalene blista u malim crnim haljinama i tamnim naočarima u obliku mačjih očiju, koje su kasnije inspirisale podjednako spektakularne sunčane naočare Toma Forda. Nikako ne smemo zaboraviti ni Anitu Ekberg, kao američku glumicu Sylviju Rank koja lebdi u fontani Di Trevi u svojoj crnoj večernjoj haljini koja prkosi gravitaciji – nije li to najzavodljivija stajliš scena na bioskopskom platnu?
“8½” (1963)
Britanski filmski institut smestio je film “Osam i po” na treće mesto najznačajnijih ikada snimljenih filmova. Glavnog junaka po imenu Guido Anselmi ponovo tumači Marcello Mastroianni, ali je ovog puta glumčeva odeća sasvim nebitna. Naime, u ovoj priči o muškarcu zarobljenom između prošlosti i sadašnjosti, stvarnosti i fantazije, odeća ženskih likova je ono što očarava. Ženski kostimi su ovde u službi naglašavanja njihovih međusobnih različitosti – u godinama, figurama i crtama lica, društvenim statusima. Guidova žena, Luisa (Anouk Aimée), pojavljuje se u elegantnim odelima izražavajući svoju smirenu i stidljivu ličnost, nasuprot seksualnoj radnici izraženih oblina po imenu La Saraghina (Eddra Gale) koja nosi razbarušenu haljinu i neurednu frizuru prikazujući tako svoju neukrotivu prirodu.
