Svetska filmska industrija je u groznici avangardnih prilaza kako Starom tako i Novom zavetu. Holivud već pompezno najavljuje film o Isusovoj majci (Mary, 2015) kroz koji ćemo jasnije spoznati Isusovo detinjstvo, mada mnogi od nas još nisu stigli da pogledaju ni biblijski ep “Noje” Darena Aronofskog. Rasel Krou gradi arku da bi spasao svet od potopa, ali čim posao privede kraju sledi novi filmski spektakl. To je “Egzodus” Ridlija Skota, sa interesantnom glumačkom postavom. Kristijan Bejl glumi Mojsija, a Sigurni Viver Faraonovu suprugu. Posle ovog čeka nas još jedan film o Mojsiju, “Bogovi i kraljevi”, za sada najpoznatiji po tome što je Spilberg odbio režiju, a prihvatio reditelj Ang Li, dobitnik Oskara za “Pijev život”.
I opet se vraćamo na Isusa još jednim novim ostvarenjem – filmom “Sin Božji” s portugalskim glumcem Diogom Morgadom u naslovnoj roli.
Glumac Diogo Morgado u filmu “Sin Božji”
Ovoj nenadanoj i zbunjujućoj adaptaciji religioznih tema uzrok nije ni duhovnost, a ni ravnoteža do koje je moralo doći posle vampirskog filmskog talasa. Kritičari smatraju da je reč o novcu. Šta god da je uzrok, dok se utisci ne slegnu i novi filmovi ne stignu predlažemo povodom uskršnjih praznika neke od filmskih klasika.
Uz filmove snimljene pre pedeset godina: “Bena Hura” reditelja Vilijama Vajlera, “Deset Božjih zapovesti” Sesila B. DeMila, “Jevanđelja po Mateju” Pjera Paola Pazolinija, tu je i “Poslednje Isusovo iskušenje” (1988) Martina Skorsezea, bojkotovano od strane katoličkih vernika zbog erotskih scena. “Isus iz Nazareta” (1977) reditelja Franka Zafirelija, smatra se najprihvatljivijim ostvarenjem u religioznom smislu. Često se može videti preporuka za gledanje ovog filma na zvaničnim crkvenim sajtovima.
“Isus iz Nazareta”, reditelja Franka Zafirelija
Film Mela Gibsona “Stradanje Hristovo” ( 2004), verovatno beleži najtoplijeg filmskog Isusa do današnjih dana, u izvođenju Džejmsa Kavizela, plemenitog vojnika Vita iz slavnog Malikovog filma “Tanka crvena linija”. Žene u ovom filmu zauzimaju viteško mesto u hrišćanskoj istoriji, koje im je u smislu hrabrosti oduvek pripadalo po mišljenju svih crkava i svih hroničara. Ostale su uz razapetog i usamljenog Isusa kada su se svi razbežali. Pored raskošnog izgleda i zrele glume Monike Beluči, film je specifičan i po obilju prolivene krvi i intenzivnom batinanju Spasitelja Sveta, oko koga kritičari nikako ne mogu da se dogovore da li je bilo neophodno u toj meri. Pravoslavna crkva smatra da je film isuviše u katoličkom duhu zbog težišta na Isusovoj patnji umesto na vaskrsenju, ali je ipak ocenila ovo ostvarenje prihvatljivim. Gipsonov film je nominovan za nekoliko Oskara i spada u jedan od najgledanijih filmova svih vremena.
Glumac Džejms Kavizel u filmu “Stradanje Hrisovo”
Izvor fotografija: tumblr.com
