Prethodne tekstove iz serijala “Animirani petak” pročitajte ovde.
Onima koji su odrasli samo uz Diznija i 3D animacije, potencijalno je teško da zamisle kako se jedna linija koja se pomera i nerazgovetno mumla (na čak nepostojećem jeziku) uopšte može nazvati crtanim filmom, pa još i crtanim filmom nečijeg detinjstva!
Osvaldova (Osvaldo Cavandoli) ekspresivna “Linija” (La linea) fantastično izražava sve emocije – od sreće pa do tuge i ljutnje, a najčešće biva neverovatno zahtevna.
Osvaldova jednostavna, a ekspresivna “Linija” oduševljava gledaoce još i danas
Osvaldo je rođen 1920. godine na severu Italije i već sa šesnaest godina zapošljava se kao tehnički crtač, da bi ubrzo počeo da sarađuje na crtanom filmu “Kalimero” (Calimero). “Liniju” je stvorio 1969. kao reklamni film, u formi stripa, za Lagostinu, firmu koja se bavila prodajom kuhinjskih elemenata. Posle prvih reklamnih epizoda, Osvaldo crta još 150 kratkih filmova koji ubrzo postaju neverovatno popularni.
Svaki od ovih filmića traje oko dva i po minuta. Glavni junak, beli čovečuljak – linija, kreće se po beskonačnoj liniji iza koje imamo pozadinu čije se boje menjaju, zavisno od raspoloženja junaka. Oni koji su film gledali na samim počecima, boje uglavnom nisu ni uspevali da uoče zbog toga što je deo “Linija” serije bio emitovan u crno-beloj tehnici.
Sam lik načinjen je od jedne linije i linije po kojoj hoda. Od sporednog aktera – crtača vidimo samo ruku i olovku koja nacrta ili izbriše “rešenje” koje se ponudi glavnom junaku.
Svaki od ovih dvoipominutnih crtanih filmova počinjao bi pozdravom koji je glavni junak upućivao crtaču (sa neizostavnim “mmmm – daaaa!”), pa bi potom krenuo da hoda po liniji na kojoj bi obično naišao na prepreku. Prepreke na koje nailazi uvek su različite, pa tako i emocije koje se uz njih javljaju, dok je jedna od neizostavnih i neprelaznih uvek bila – kraj crte po kojoj hoda.
Odjavna melodija koju pamtimo (“bajum – bajum”) još jedno je od prepoznatljivih obeležja ove kratke i jednostavne, a sjajne animacije.
Crtačev glas ne čujemo, ali vidimo preciznu ruku koja udovoljava zahtevima glavnog junaka
Glavnom junaku glas je dao Karlo Bonomi (Carlo Bonomi), dok se crtačev glas nikada nije čuo.
Razdražljiva linija koja priča na nerazumljivom jeziku (sa, ipak, prepoznatljivim italijanskim akcentom) ujedno je savršeno brzo mogla da prikaže italijanski temperament, burno izražavajući radost, ljutnju, smeh. Upravo takva brzina koja običnu belu linuju čini neverovatno živom ono je što je ovaj crtani činilo interesantnim širokim masama. Odsustvo bilo kakvih detalja, osim pobrojanih, glavnih, držalo bi gledaoca usredsređenim na emocionalne finese.
Jednostavna linija uspevala je da izrazi gotovo sve postojeće emocije
Autor ovog crtanog filma koristio je formu stripa za ironiju i kritikovanje društvenih pojava, pa je “Linija” bio i strip objavljivan u mnogim novinama.
2005. godine Linija i crtačeva ruka (prikazane u 3D-u) pojavljuju se u video-spotu grupe Jamiroquai za pesmu “(Don’t) Give Hate A Chance”, a činjenica da je oko 2000. godine ovaj crtani korišćen u mnogim reklamama, upravo govori o njegovom jednostavnom kvalitetu koji ne zastareva ni godinama nakon stvaranja.
Sedamdesetih i osamdesetih, Osvaldo stvara “Seks liniju” (La sexilinea) i “Eros liniju” (Eroslinea). Ove crtane, u istom stilu rađene, sa istim glavnim akterom, teško da smo mogli videti na programu za pred-laku-noć. I u ova dva crtana filma, glavni junak zadržava svoj “džangrizavi” i “eksplozivni” karakter, smešten, doduše, u nešto drugačiji kontekst.
Dijana Knežević je studentkinja medija i urednica bloga “ViolentlyHappy”. Sklona ignorisanju realnosti, a kad nije u mogućnosti – pisanju o njoj. Neko je rekao i da je sklona suvišnoj racionalizaciji emocija. Ona misli da je to besmislica. Prezire kolotečinu, cenzuru i besporočnost.
